Bahâr oldı vü bûstânlarda bülbül
Kılur gül ‘aşkına feryâd u gulgul
Bu ‘ömr ile çemende hîç inanma
Ki bir haftadan artuk dirile gül
Gülün ‘ömri azına gözüm ağla
Yazun tîz geçdigine ağız aç gül
Kime bir ‘afiyet geldi cihânda
Kim ana irmedi yüz bin tezelzül
Bu dünye ‘izzetine garre olan
Delim tarta temennâ vü tezelzül
Cihânun ârzûsı cânun almak
Senün fikründe esbâb-ı tecemmül
Çegâne ölüm anup eyde ten ten
Karâbe ‘ömre gülüb kıla kâl kul
Ola Gülşehrî gâfil kendüden kim
Anun zikrinde kılmagıl tegâfül
Bize kim gerekise cevr kılsın
Bizüm teslîm geldi vü tecemmül !