Evinin zilini çaldım açtı kapıyı beni görünce

-takiyen ne işin var bu saate burda dedi. Rizeliyiz şive duruyo yani kadında. Gerçi hemen hemen her yıl köye giderdi. Gülmeye başladım elinden öpmeye çalışsamda sarıldı yanaklarımdan öptü.

Dedem 8 yıl önce hakkın rahmetine kavuştu. Bina aile binası olmasına rağmen geceleri tek kalıyordu. Dedem için bir fatiha okuyun be beyler. Hayatta en çok sevdiğim insan belkide dedemdi. Hemen yemek hazırlama moduna geçti açtım gerçi bende yardım ettim. Sofrayı kurup klagib ne yaptın ne ettin sohbetinide yapınca anneannem yatağımı hazırladı sonra kendisi uyudu ama ben uyumadım, uyuyamadım.

Ertesi sabah erkenden kahvaltı yapıp anneannemin cebime zorla sıkıştırdığı harçlıkla eve döndüm. Hep bir mesaj gelirmi havasındaydım ama mesaj gelmedi ne o gün geldi ne de okul başlayıncaya kadar geçen sürede.

Okul başlamıştı ve artık son sınıftık. işin ciddiyetinin farkında değildim belki ama Eylül'le küs olduğumuz süre boyunca ders çalıştığım için alışkanlık haline gelmişti çalısmak benim için sorun değildi. Okulun ilk günü bahçde sırada beklerken yanıma Eylül geldi. Paşa paşa gelicekti başka ne yapıcaktı ki.

-Hediyen dedi sustu
+Dinliyorum dedim
-Çok güzeldi sonunda yazdığını hergün okudum. Sonunda yazdığım şeyi söyliyim de linç etmeyin amk.

"Bitmemeliydik Eylül en azından birbirimizi sevdiğimizi bildiğimiz haldeyken bitmemeliydi. O gün keşke seni dinleseydim ama sinirden beynime kan gitmiyordu. Biliyosun inatçı biriyim ve biliyorum ki sende inatçısın. Sana gelememe sebebim bana çok benzemendir. Bana ne yaparsan yap seni unutamıyorum. Dön gel demiyorum ama en azından düzgün bir veda etseydin."

edit: patron lahmacun ismarliyo beyler yiyip geliyom