Eve geldiğimizde kız bayılmıştı. Saat 9'u çeyrek geçiyordu. Tüm bu olanlar bir saatte yaşanmıştı. Düşünemiyordum artık. Beynim yok gibiydi. Cevdet sırtımı sıvazladı. Kızı kucakladım. Napacağımı bilmiyordum. Cevdet zütümün dibindeydi. Heyecanlı ve endişeliydi. Eve girdik. Kızı merdivenlerden yukarı taşıdım ve boş bira şişelerini yataktan ittirip kızı koydum. Bandaj falan getir diye bağırdım cevdete. Olum kurbanını tedavimi edeceksin malmısın vur kafasına ölsün diye bağırdı. Adamlara ne güzel işte fidye istersiniz dicem dedim. Halbuki aklımda öyle bir plan yoktu. Kızı öldürmek istememiştim. Kız kardeşimle aynı yaştaydı. Benden 4-5 yaş küçük gibiydi. Gençti. Ayaklarından topuklularını çıkardım. Sarışın maşalanmış saçları vardı. Kolunu sıyırdım. Napacağız lan diye bağırdı cevdet. Elinde bandajları tutuyordu. Önce mermiyi çıkarmamız lazımdı. Kolun arkasına bakıp çıkış yarası var mı diye baktım. Allahtan vardı. Dolayısıyla kolun içinde mermi olmamalıydı. Hatta sıyırıp geçmişti. Kendi kendime gülümsedim. Kız hala baygındı. Elbisesinin fermuarını açtım ve başka bir yerini yaraladımmı öğrenmem lazımdı. Cevdet bir an omzumdan tutup napıyorsun sen lan kendine gel dedi. Öldür gitsin diye bağırdı. ittirdim onu. Elbisesini çıkardım. Göğüsüne biraz kan sıçramıştı. Fakat yara yoktu başka. Üstünü örtüyle örttüm. Yarayı temizledim. Dikiş attım. Eskiden kendi bileklerimi kendim dikerdim. Tekrar temizledim ve bezle sardım. Yaranın nefeste alması gerekiyordu. Kıza baktım. Kalemi akmıştı.