Bir elimde valiz taksi bekliyordum. Hayat daha ufak ufak canlanıyordu. Sadece işe giden insanlar ve yürüyen teyzeler. Taksiye binip otogara abi dedim. Adam uykulu gözlerle bana bakıp tamam yeğenim dedi. O da en az benim kadar mutsuzdu hayatından. Ama çalışması gerekiyordu evde ekmek bekleyen çocukları veya bir eşi vardı. Velhasıl kelam gara geldik. Taksiciye 20 lira uzatıp biletimi almak için yola koyuldum.