ikinci bir zafer kazanmış gibi oldum. kızın numarasını aldım lan. öyle bir sevinç yok. kızla mesajlaşmaya başladık. ama her an mesajlaşıyoruz. tuvaletteyken bile kıza yazıyorum -nasıl bir iğrençlikse. ama sanaldan iş yürümez acilen yüz yüze atağa geçmem lazım. benim şansıma okulda kızla sürekli karşılaşıyoruz. kantin sırasında, istiklal marşı sırasında, koridorda, bahçede, metroda, istasyonda. kız bana bakıyor ama ben kıza bakamıyorum lan. lanet olsun. nasıl bir utangaçlıksa kıza bakamıyorum bile. kız beni her gördüğünde eşek gibi bakıp gülüyor masum masum ama ben bakamıyorum bile. bir hafta falan böyle gitti kız dayanamadı bana yazdı sordu neden böyle olduğumu. bende görmüyorum ya miyobum ben falan filan dedim. miyop değil salaksın sütyen, salak. 
günler günleri kovalarken bir sabah evden çıkmadan yine kızla konuşuyorum. geç kalacağımı fark ettim ve hemen dışarı fırladım. minibüse bindim yüksek ihtisas metro istasyonu'na gittim. metro gelmiş, yetişmek için koşarken kapı tam kapanıyordu elimi attım son anda vagona bindim. ama evden acilen çıktığım için üstüme başıma, saçıma kıçıma pek bakamadım. ayna da yok. ve kız mesaj attı. benimle aynı vagondaymış. ama şimdi kuuluz ya kalkıp vagonu aramak yakışmaz. oturdum ben bir koltuğa. kızla mesajlaşıyoruz. bu kız da her gün kuzeniyle giderdi okula, bu gün yalnızmış;