Sınıfındaki insanımsı varlıklar, çevrendeki kişiliksiz kişiler, ailenin "iyice asosyal oldun sen" nidaları, akrabalarının "gel de bi yüzünü görelim" demeleri seni asosyalliğe mi itti?
     Evet, çoğumuz aynıyız. Bitsede çantayı kapının arkasına fırlatıp bilgisayara geçsem diye gittiğimiz o okul denen yeri, geçmiş yılları hep birşeyleri özlüyoruz. Facebook instagram a selfie yapıp paylaşan kişiler, evlilik programı veya yarışma izleyenler, berkecanlar,pelinsular... Sana göre ne kadar amaçsız yaşıyorlar değil mi?Bundan 10 yıl sonra bunun gibi ve bu toplumdakilerden daha ilerde olacaksın değil mi?
    
      Belki orta derece iyi bir hayat. Bilgisayarın önünde, telefonun elinde. Belki onların hepsinden daha şanslısın.Ama kafandaki "başkaları ne der?" düşüncesi yüzünden onlardan hep geridesin.Çevrendekiler tarafından hep iyi birisi olarak bilindin ama facebooka durum veya resim paylaşamayacak kadar içine kapanıksın. Kız arkadaşın olmadı ki zaten bu dönemde gerek yok 1 hafta sonra ayrılacaksın.

      Hepimiz diğerlerinden farklıyız ama  içimizde toplum tarafından bastırılmış  o yeteneği dışa vurma şansımız yok. Madem o kadar yalnızız, hiç arkadaşımız yok niye gerçek hayatta birbirimizi bulup ölümüne arkadaş olmuyoruz ki?.Neyse gibtir edelim zaten bunu minibüste 'Abi 1 kişi' cümlesini kısık sesle ve terleyerek söylerken yapamayız.