Sigaralar yakıldı. Demlikteki çay bardaklara konuldu ve yeni hikaye başladı...

Sevmek konusundan üzerime aldığım pay büyük bir yanılgı ve büyük bir yalan olmuştu. Aşkın saf halini yaşadığımı zannederken bir aldanmanın içerisinde bocalayıp durmuştum.

Kendimi her seferinde olduğu gibi yeniden kitapların arasında bulmuştum. Cemal Süreya, Edip Cansever, Turgut Uyar, Oğuz Atay, Yakup Kadri ve daha nicelerine bağlanmıştım. Tabiri caizse ben hayal aleminde gerçek sandığım bir hayatı yaşamakla meşguldüm. Hikayemi, yaşamak istediğim hayatımı rüyalarımda sürdürüyordum. Uyandıktan sonraki hayatım ise kısmen facia idi. Bol bol fotoğraf çekiyordum.
Gün ışıyor, güneş ışıklarını cömertçe dağıtıyordu dünyaya. Gözlerim uykusuzluktan ve düşüncelerden kıpkırmızı kesiliyordu. Fotoğraf makinemi alıyordum. Fotoğraf makinem genellikle akşamdan şarj olmuş oluyordu. Pillerini ve hafıza kartını yerlerine yerleştiriyordum ve askısını boynuma asıp kurşuni bulutları izleyip çıkıyordum sokağa.