güzel bir semtte oturuyorum, arkadaşım da hiç yok değil. dışarıda bir yere oturmaya gittiğimde veya bir yerden eve dönerken, selamlaştığım karşılaştığım 2-3 arkadaşım çıkıyor sürekli olmasa da. dışarıdayken her şey iyi güzel oluyor, ama nedense eve döndüğümde bir daha bu arkadaşlarımla karşılaşana kadar konuşmuyorum. evde sıkılıyorum, kendimi çok yalnız hissediyorum ve yapıcak hiçbir şeyim yok. insanlarla anlaşmamda da bir sıkıntı yok, içime kapanık bir insan değilim ortama her türlü ayak uyduruyorum ve insanları güldürebiliyorum. ama ben şu dıbına koduğumun evine girdiğimde, ben birisiyle karşılaşana kadar kimse beni çağırmıyor/etmiyor. yalnızım beyler.