tatil bitiminde kamilkoçla eve dönmek

artık herşey bitmiştir.o sevdiğiniz akraba ortamından çıkıp o alışmak istemediğiniz bazen iyi çoğu zaman kötü anılarla dolu eve dönüştür. otobüse bindikten sonra zaman ilerledikçe hani o büyükşehirin büyük apt. görüp hüzünlendiğiniz andır işte. tabeladaki istanbul yazısına bakıp için için hüzünlenmişsinizdir artık. daha yolda dayınızı teyzenizi dedenizi özlemeye başlamışsınızdır ama onları 1 sene sonra görebileceğiniz gerçeğini düşünmek size dahada fazla hüzün vereceği için bu duyguyu unutmak için onları aklınıza getirmemeye çalışmak sizi 10 kere daha fazla hüzünlendirir!.otobüsten indiğinizde başlar asıl hüzün, çünkü yolda sadece düşünme aşamasındadır herşey. babanızın sizi garajdan alıp eve zütürdüğünde en ufak şeye sinirlenirsiniz , çünkü ağlamaya hazır bir durumunuz vardır.ama onlar asla sizi anlayamadığı için üstünüze gelirler ve 2-3 günlük depresyon..

en kötüsüde bu duyguları kimseye açamıyacağınızı bildiğiniz için odaya kapandıgınızda babanızın kabloyu çekmeden önce bu durumunuzu inciye yazmanızın sizin için daha iyi olabileceğinizi düşünmenizdir...