O kadar çökmüştüm ki beyler yaşamayan bilemez yürümek dahi istemiyordum. Yürüyecek halim yoktu ama sırf Hande olaya uyanmasın diye her sabah ondan enerjik görünürdüm

Normalde yorgundum ama bana her güldüğünde iyi hissediyodum binler.

3 gün sonra doğum günüydü sevdiğimin. Ona asla unutamayacağı bi kutlama yapmam lazımdı. Bide hediye işi vardı bunca şeyin üzerine bide yorgunluktan ölüyordum. Ama onun için değerdi beyler.

Konuyu mertler ile konuştum bi cafe kiraladık bi geceliğine maddiyat sorun değildi ama yardım etmişlerdi para konusunda da. Geriye sadece güzel bi hediye almak kalmıştı ne alabilirdim diye düşünürken evde buldum kendimi