Aile beyler.. dünyadaki en büyük hazine. bir insan bir insanı nasıl bu kadar karşılıksız sevebilir'i kusursuz bir şekilde gösteren güzide kurum. Aile önemlidir beyler onları Sevin sayın. bunları neden mi yazıyorum? yok yok hiç biri ölmedi hasta da değiller Allah'a çok şükür. Bugün üniversitem için ailemden ayrıldığım ilk gece. Duygusal değilim. Yumuşak değilim. ama en katı kalpleri bile bir anne sesi yumuşatmaz mı? içimi burkan şey onlardan ayrı olmak. odamda uzanırken anne diye seslendiğimde kimsenin efendim oğlum demeyecek olması. ah canım annem babam size eğer bugüne kadar saygısızlık yaptıysam nolur affedin beni. okulumu en kısa sürede bitirip gelicem yanınıza sonra ölüm bizi ayırana dek bir daha ayrılmayacağız inşallah. ailenizin kıymetini bilin panpalarım. dediğim gibi duygusal değilim üniversitede olduğum için çok mutluyum ama yüzde yüz yerine yüzde 60 70 lerdeyim bir şeyler ekgib.. muhtemelen bu kadar uzun bi yazıyı kimse okumaz ama en azından içimi döktüm. haydi eyv
edit: derdime ortak olan panpalarıma teşekkür ediyorum. Bunun altincisini dertleşme mi yapsaydım amk??