20 yıllık hayatımda 3 kız arkadaşım oldu bunla beraber. 2 si beni terk etti. 1 yıl 4 aydır iyi gidiyor, şimdi okul için farklı sehirlerdeyiz. sürekli kaygı korkusu var, ve bende bunun ustune ister istemez kırıcı konuşup kızın ustune gidiyorum. bazi konularda haklı olmama rağmen susuyorum sırf kırılmasın diye. zarar görmesinden korkuyorum ulan o derece. bir 3. bırakılış kaldıramiyacağımı düşünüyorum. Böyle sevdiğim bir kişiyi, bunca anıyı zor be kaybetmeyi düşünmek bile çok zor.

edit: şöyle söyleyim, yaklaşık 1 yıl cevap vermesem de bana mesajlar attı ki yine farklı şehirlerdeydik. sevme gibi bir hevesim yok idi ama ne bilim birşey oldu yani bu kız 1 yıl aptal mı bana neden yazsın ki diye düşünmeye başlarken kendimi bu kızı severken buldum. Beni sevmemesinden bir şupem yok ama bildiğin odun gibi davranıyorum sırf kıskançlık yüzünden. öyle işte dostlar.