Tek çıkış yolumuzun bir yerden az da olsa para gelmesiydi. Annemin sabah namazlarında ne dualar ettiğini ben biliyorum. Ağlardım çoğu kez.
Ve bi çıkış yolu gözüktü. Bursluluk sınavı.Bu sınava girdiğimde babamın maaşı 5.000 liraydı (müdür olmuştu artık). Normalde bursu alamamam gerekiyordu. Maaşı oldukça yüksekti çünkü. Sırf parayı alayım diye maaşını düşük gösterdi. Ve sınava girip bursu kazandım. 3 ayda 300 lira veriyorlardı başta(son bursum12.sınıfta zamlanıp 450 olmuştu yanlış hatırlamıyorsam). bu para belki helal değildi ama mecburduk almaya. Eğer birinin hakkına girmişsem helal etsin. Babama bağlı değildik. Artık komşulardan giyinmiyorduk. Fabrika satış mağazası vardır bilir misiniz. Defolu ürünler satılır. çok kötü değildir. Sadece bi dikişinde küçük hata olur. Ya da fermuarında hata vardır ama ürünler yarı fiyatına satılır. Baya uygundu bizim için.
Böyle bi ortamda yetiştiğinizi (!) hayal edin. Kendinizi geliştirecek hiç bir şey yapamazsınız. Ben de yapadım zaten.Hep hayalde kaldı çoğu şey.