Ben bir doktorum bundan 6 yıl önce ilk işime başladığım zamanlar gönüllü doktorlara başvurdum Ruandaya gönüllü olarak gittim ve orada gözüme bir çocuk çarptı açlıktan ölmek üzere kemikleri ürkütücü boyutta belli herkese malzeme dağıtıyoruz herkesle ilgileniyoruz ama hepsinin hareketleri tanrının şevkat dolu eteğini öpermiş gibi ıslak yavan ve yalancı sevgi gösterilerinde bulunuyorlardı onlar suçlu değillerdi aslında mutlu olmayı asla öğrenememişlerdi o ilk gözüme çarpan çocuk bir gün çadırıma geldi basit bir kontrol için nasıl oldu bilmiyorum ama o çocukta benliğimden bir parça gördüm önce gıda su alkol verdim sonraki gün geldi ve babasının teşekkürlerini iletti bu gerçekti sonra olaylar orada patladı gitti çocuğa okumayı öğrettim kitaplar önerdim onu ideal insana çevirmek için uğraştım bıraktığımda apayrı biriydi ve 6 yıl sonra tanımadığım bir e mail aldım açınca kavradım olayı bu o çocuktu çocuğuna benim adımı koymuş ve o kadar güzel ki mutluluktan ağladım şimdi o çocuk fransada bir doktor olmuş ve gönüllü doktorlara katılmış ...