bu seferde benim için yakın aq ben kullanmıyom. beyler hep iyi niyetli kimsenin zararı olmasin diye biz kötü oluyoz aq. başkalarının zarar görmemesi için biz zarar görüyoruz. belki bunu bilerek yapmıyoruz ama elinde sonunda yine ihale bize patlıyo her defasında giberim böyle işi diyoz ama malesef yine biz taku yiyoz. ben 18 yaşındayım. şu zamana kadar 1 kez sevgilim oldu çünkü ben gerçekten sevdiğim kızla sevgili olmak istedim. gönül eğlendirmek hiç düşünmedim. veya el alemin kızını gibmek için uğraşmadım bazı pekekentler gibi. hayatımda 2 kızı sevdim;

1- Çok mutluyduk. Ben onu seviyordum o da beni seviyormuş ben bilmiyordum ama ona açılabilmek için aramı sağlam tutuyordum. onu henüz sevgili değilken arkasından kötü şeyler söyleyenin anasını gibiyordum. sonra bi gün konuşurken o bana itiraf etti sevdiğini tabii ben sevinçten havalara uçuyordum. bunun birde huur bir arkadaşı var benden nefret ediyordu ve hep aramızı bozmak istiyordu. en sonunda aramıza nifak soktu. biz hergün ister istemez kavga eder olduk ve en sonunda ayrıldık. ikimizinde suçu günahı yoktu. ama benim hiç yoktu. o sırf yanında ki kızın ne olduğunu anlayamadığı için bütün bunlar oldu. ve ben unutmaya karar verdim.ben kızı uzun süre unutamadım sonra okul falan değiştirdim zamanla aklımdan gitmeye başladı ve en sonunda nasıl olduysa düşünmemeye başladım

2- Sonra benim kuzenimin kuzeni. yani hepinizin başına gelmiş olabilir. kuzenim sürekli ayarla güzel kız falan diye benle uğraşırken. fakat ben insanların duygularıyla oynamayı sevmediğim için umursamıyordum. daha sonra nasıl olduysa bende zamanla düşünmeye hoşlanmaya başladım. sonra kendime engel olmak istesemde başaramadım. tabi bu uzun bi süreçti anlattığım kadar kısa değil. en sonunda ben dayanamadım. sevdim. aramızda biraz mesafe var. bende gidip durumu anlattım kendisine. zaten tanışıyorduk. sonra sevgilisi cevap verdi. ben sevgilisiyim onu unut falan diye. bende sevgilisi olan bir kişiye yazmam. doğal olarak özür diledim ve unutmam gerektiğini düşündüm. sonra sevgilisi olmadığını bana yalan söylediğini öğrendim. kesin bilgi olup olmadığını da bilmiyorum. şuan vazgeçmeye çalışıyorum.

kısacası; iyi niyetimizden dolayı hep kaybeden biz oluyoruz. düşe düşe kalkmayı bekliyoruz. hep düşüyoruz doğduğumuzda beri hiç kalkamıyoruz. iyi niyetimizden dolayı sonunda bizde kazanırız inşallah. yine de bin olacağıma, insanlar arasında pezevk olarak anılacağıma böyle her seferinde yere çakılmak en iyisidir. böyle insanlar varsa er yada geç kazanan olacaktır. yaşadıklarımız aç ve susuz insanların yaşadıkları kadar zor değil. şükürler olsun.

Edit: Şukulayın amk bi kızı nasıl gibtiğimi anlatsam en az 100 şuku rahat gelirdi.