Derin? Cevap vermek yerine dışarıyı izlemeye başladı. 

Derin? 

Bak, gitsem iyi olur sanırım. Benim... Eve gitmem lazım. Yapacak işlerim var ve... Her neyse. Hoşçakal.dedikten sonra yüzüme bile bakmadan çıkıp gitti. 

Moral bozukluğuyla oturduğumuz kafeden kalkıp alışveriş merkezinden çıkmak için alt kata indim. Kapıya varmama birkaç metre kadar kalmıştı ki bir kız grubu önümü kesti. 

Merhaba!dedi ortalarındaki sarışın. ''Sen Deniz'sin değil mi? Aynı okuldayız! 

Ne hoş,deyip yürümeye çalıştım. Sarışın tekrar konuştu.Bekle! Numaramı vereceğim.

istediğimi hatırlamıyorum,''deyip sahte bir gülümseme sergiledikten sonra alışveriş merkezinden çıktım. Eski Deniz olsa, sadece sarışının değil oradaki bütün kızların numarasını alırdı. Ama şu anda kafam o kadar meşguldü ki uyuzun biriyle, yürüdüğüm yolu bile göremiyordum.

Burada ciddi ciddi yürüdüğüm yolu göremediğimi söylemek isterim; çünkü önümdeki tabiri caizse eşek gibi taşı göremedim ve takıldım. Tam yerle haşır neşir olacakken son anda yandaki evin bahçe kapısına tutunabildim. Derin bir çık git aklımdan ya! Yolda bari rahat bırak adamı da yürüyelim anasını satayım!