Gitme vakti. Doğru. Gitmenin vaktiydi. Bundan sonra birer yabancı olacaktık. Hiç tanımamış gibi yapacaktık. Yapabilir miydi? O kadar mı hiçtim gözünde? 

Uzandığım yerden doğrulunca Derin de doğrulup dizlerinin üstüne çöktü. Yüzünde bir gülümsemeyle bana yaklaştı. Beynim deli gibi Ne yapıyor?sorusunu sorarken kalbim pır pır atıyordu. Derin sonunda yüzüme iyice yaklaşıp alnıma ufak bir öpücük kondurdu. Teşekkür ederim,dedi dinlemekten bıkmadığım, müzik gibi sesiyle. Denedin. Ve... Özür dilerim. Cümlesini bitirir bitirmez ayağa kalktı ve yüzüme bakmadan arkasını dönüp hızla tepeden aşağı inmeye başladı. Derin'siz bir Deniz bırakmıştı beraber defalarca geldiğimiz tepede. Bencilliğiyle yüz yüze getirmişti beni ve sonunda kendini benden alıp uzaklaşmıştı.

Ağlama! Sakın ağlama! Bencil o. Böyle bir sevgiyi hak etmiyor.

içimden sürekli tekrar ediyordum. Hayır! Ağlamayacaksın! Şu lanet yumru boğazından defolup gidecek. Tıpkı onun gibi ve rahata ereceksin. Sakın! Ağlama!