they call me alpha

bugün yaşadığım olay sonrasında bu konu hakkında metnin gelmesi çok şaşırttı beni cidden. o an yaşadığım bütün kafamda dolaşan fikirlerin yazıya dökülmüş hali resmen. (nası kafiye? hade eyw) bugün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum. sosyal çevremde ki bir dişi resmen orta açtı bundan öncesinde ataklar oluyordu ama bu sefer koştu diyelim (amiyane tabirle yavşadı) ben o ortaya gol atabilirdim rahat bir şekilde. ama kızın yüzüne ters ters bakıp önüme dönüp giblemedim hiç. çünkü istemiyordum. eğer o ortaya gol atsaydım taklitten öteye geçmicekti ve puacılardan farkım kalmıcaktı. bizim amacımız neydi? hakikatte keskinleşmek. bu uzun bir yol. ee o zaman ben neden kısa vaadeli eğreti şeyler için alfama zarar veriyim ki? istediğim bir dişi değildim isteksizdim yani. o kızla yumurta bile haşlardım ama ne gerek var yani? bu kendini abartma değil. kuruntu değil. avutma değil. hakikat işte. şaşırdığım nokta ise bunları sol beynim şuan öğrenirken çoktan öğrenip eyleme geçirmiş olmam.