biliyor musunuz
insanı en çok bu yoruyor
kimsesiz kalmak..
giden birini uğurlamak
değmediğini bile bile sevdiğin için gururundan dönemesende hayatında tutmaya çalışmak vaz geçememek
insanlar hep mi kötü
ben mi kötüyüm
neden aradaki onca sevgiye rağmen bırakıp gidiyorlar
yüreklerimi yetmiyor
daha önemli ne var sevgiden ziyade
hissetmiyorum
bu nasıl bişey biliyor musunuz
hıçkırıklarınıza karışıyor nefea alışlarınızı ard ard süreklü gelen hıçkırıklarınıza tutuyorsunuz içinizde göğsünüz titriyor sarsılıyorsunuz ama çıkmıyor sesiniz
çıksa kaç yazar kim var ki duyacak
yalnızlığımla ben oturmuş halimize ağlıyoruz
arada bir boğuluyoruz ölüyoruz
nefes alamıyoruz
diyoruz ki bu hayatta ne diye yaşıyorum..
kalmadım ben tükendim en ince yerimden koptum ben
bittim..
ve artık inanmıyorum hiç bir şeye
aşkı geçtim sevgiyi..
ben hiç bir şeye inanmıyorum
çünkü ben artık hiç kimseyim