Ben o kızı ilk gün yanimda guvende olacagi icin ikna ettim ve pesime takmistim. En onemlisi sevmistim. Ona guvence vermistim. Oyunda ki tek guvencesi bendim. Onu burada boyle insanlarda birakamazdım. Joker 2 adim onumde kalabaliga artislik yapiyordu. Ellerini kollarini sallayarak beni kucuk dusurecek hareketler yapiyordu. Ben ise dizlerimlin ustune karnimda bir mizrak can cekisiyordum. Elimin hemen altinda kilicim vardı ama onu kaldiracak gucum yoktu. Hem ayaga kalksam mizrak biraz daha girecekti vucuduma. Son kez sofiaya baktigim da orada degildi. Gitmisti. Olememi izlemek istemiyordu. Şahsen bende istemezdim. Ama bunu kendime yediremedim. Onu bu dunyada yalniz kalma dusuncesi beni benden aliyordu. Son gucumle kilicimi kavradim. Ayaga kalktigim. anda mizrak biraz daha girecrkti. Joker ise sadece 2 adim onumdeydi. Ya simdi ya hic. Durum buydu. Tüm duygulari ayni anda yasiyordum. Ofke ozlem caresizlik. Tek bir şansim vardı. Çok geç olmadan kilicimi tum gucumle sıktım ve dizime guc vererek ayaga kalkarken ayni anda kilicimi savurdum. Mizrak sonuna kadar karnima girmisti. Kalabalikta sessizlik olustu. Kilicim jokerin boynunyaydi. Hatta biraz kesmişti. Kanini gorebiliyordum. Hp barim %2 yi gosteriyordu. Kalan nefesimle
- teslim olmak icin tek şansin. Ben bir katil degilim. Beni buna zorlama. Demek oldu
Bana dogru hamle yapabilirdi bunu dusunmustum elini hafifce hareket ettigini gordugum anda kilicimk boynuna bastirdim. Bir "aah" cekti ve
- tamam tamam sakin ol. Dedi
Teslim olma tusuna bastı. 10... 9... 8... 7... 6... 5... 4... 3... 2... ve 1. Kilicim elimden kaydi vucudum da ki mizrak yok oldu. Fakat hp barim fullenmedi. Hala %2 canim vardı. En so hatirladigim sey "ashioth" sesleriydi.