Sonra “yolculuk mu? Ne yolculuğu” derken kendimi buldum. Annem ise “Seninle küçükken kaldığımız bir köy vardı oraya gidiyoruz.” dedi. “Tamam” demekle yetindim ama hiç hatırlamıyorum köyü.
Duşumu alıp üstümü değiştirip aşağıya indim. bin Fatih yumurtanın hepsini yemiş.
b-“Lan o yumurtayla 3 aile doyardı 3 aile hayvan herif” dedim.
F-“Ne yapayım yemeyenin malını yerler” dedi ve bin bin sırıttı. Nasıl kardeş olmuştum bu malla anlam veremiyordum. Annem odaya girdi. “Yemeğinizi bitirdiyseniz hazırlanın da gidelim” Ben daha yemedim diyemeden kardeşim sesimi bastıracak biçimde “Tamam anne” diye bağırdı. Annem üstünü değiştirmek için odaya girdi. Gidip yanına yemek yiyemediğimi söyleyemedim de. Bende yumurta yoksa peynir zeytin gömerim diye düşündüm ama kalmamış.(Bilirsiniz tatiliniz uzunsa peynir zeytin falan bozulur dolapta, kalan peynir zeytinlerle ya pasta yapılır ya da kahvaltıda bitirilir) Bari ekmek vardı ekmek kemiririm dedim o da yok. 3 ekmek vardı lan 3 ekmek midesiz herif. Sırf bana binliğine çalışıyor. Bende bari dışarda dürümcü var oradan yiyeyim dedim annem çıktı ve “Hadi hazırsanız gidelim” dedi. “Dur bavulumu hazırlamadım” demeye kalmadan kardeşim “Seninkiler benim bavulda” dedi. Çok mutlu oldum lan. Belki kardeşim iyi yöne gidiyordur (Pek inanmıyorum içimden ama) dedim “Aç bavulu göster” O da hemen açtı. Kıyaferlerim gerçekten de varda üst tarafa koymuş. Sonra “Tamam gidebiliriz” dedim