5 Yıl Sonra...

Merve ile evlenmiştik. Çocuğumuz bile olmuştu ve adını da dedemin adı olan Halil koymuştuk. Son günlere yaklaşıyorduk. Öleceğim veya yaşayacağım sınava. Herkes kendini iyi hissettikleri yerlere gitti. Mustafa sürüsüne, Melike ve Emre Amerika’da, ben ise Merve ile uçurumun oradaydık. Eğer hepimiz yaşarsak burada buluşacaktık.

b-“Herşey burada başladı” dedim. “Burada Leyla öldü. Burada herşeyi hatırladım. Burada sana aşık oldum.”

M-“Buranın yakınında çocuğumuzun temellerini attık” dedi ve güldü.

b-“Ben yapsaydım bu espriyi kafama vururdun” dedim.

M-“Tabi ki vuracağım. Sen benim kıt kafalı erkeğimsin.”

b-“Bunu iltifat olarak mı almalıyım?”

M-“istersen alma akşam yemeğini kendin yaparsın hahahahah”

b-“Tabiki hayatım ben senin kıt kafalı erkeğinim” (Kadın milleti işte :D )

Telefonum çaldı. Mustafa arıyordu. Açtım.

Mu-“Sana bir iyi 2 kötü haberim var.”

b-“Söyle bakalım”. dedim.

Mu-“iyi haber ben atlattım bu durumu. Kötü haber ise Emre öldü ve Melike de ele geçirildi. Ama yeteneğiyle anlaşabiliyormuş Melike. Şu anda Emre’nin acısından bunalımda olduğu için ortağı bedenini kullanıyor ve işleri hallediyor” dedi. Emre’nin ölmesi beni derinden sarsmıştı. Aramızda en dayanıklı kişi Emre’ydi. Kim bilir neler olacaktı. Sıra bana gelmişti. “Senden ne haber?”

b-“Daha benimki başlamadı.”

Mu-“Seni uyarayım yeteneğe göre etki ediyor yapılan işler. Eğer acını azaltmak istersen ortağınla beden bölebiliyorsun. Yani ele geçirme meselesi.” Birden telefon elimden düştü ve kırıldı. Sonra midemden yukarı doğru ve beynimden aşağı doğru sanki lav döküyorlardı. Çılgınca bağırıyordum. Merve bana sarılıyordu.

Edit:Evet beyler finallere geldik dediğim gibi 2 tane final koyacağım ve oylama sistemi ile sona siz karar vereceksiniz. Hazırsanız başlıyorum...