Yine iyi olduğumuz günlerden birisinde buluştuk üniversitede. Konuştuk biraz nasıl olacak böyle, nasıl devam ederiz diye. Benim umudum vardı, sonuna kadar gitmeye hazırdım ama aynı umudu onun gözlerinde göremedim. Sanki çoktan pes etmiş gibiydi. Onu ölümden kurtarıyordum ama acı çektiriyordum. Dayanması en zor kısım buydu sanırım. Konuştukça olay daha da derinleşti, gözleri doldu ve bana asla içinden çıkamayacağım şeyler söyledi; Senin beni nasıl sevdiğini gördükçe ona olan sevgimi hatırlıyorum.