üstünden 1.2gün geçti ben bu durumu yediremesemde kendime ona bişey fark ettirmiyorum normal e dönmüş gibi yaşıyoruz ailem ençokta annem onu çok sevdi ben zaten aşık oldum onu kaybedemezdim ki ona aşık oldum çünki hep olduğu gibi yine okuldan çıkışta yanıma geldi bizim eve gitdik annemle çok iyi anlaşıyolar muhabbet sohbet annem ona kızım diyo babam bile kızım diyoki babam bizim muhabbet kuşumuza oğlum der bana oğlum hiç demez A ya kızım diye hitap ediyo ben onun ağzından çıkan her söze gülüşüne iyiceaşık oluyorum onu uzaktan izlemek ne kadarda güzel artık hergün buluşmaya ve her saatimizi birbirimizle geçirmeye başladık bi gün okula gitmedi sabah ailesi işe gidiyo bundan 1 yaş küçük kız kardeşi var evde sadece beni çağırdı gel kahvaltımı ye artık okadar zaman oldu bitanem ..

ölürdüm onun birtanem demesine

kahvaltımızı yaptık oturuyoruz kardeşiyle sohbet muhabbet felan ama benim kafam hala dalgın bu fotoraf olaylarına hiç fotorafı bulup nası bişey diye bakma isteği bile yok içimde onu öyle nasıl görebilirdim yediremezdim kendime bunları düşünüken
A ile bi odaya gitdik ve şöyle bi konuşmamız oldu