yıllarca u14-u16 ve ümit milli takımında yıllarca santrafor pozisyonunda oynayıp elimle günde 3-5 posta attıgımı bilirim.Her attırmamdan sonra evin içinde koşar DANIEL GUiZA gibi evin köşesine gider ok işareti yapardım.
2011 yılında üniversiteyi kazanmam itibariyle artık a milli takıma yükselebileceğimi mahalledeki abilerin "ünide kızlar kendileri veriyor " zaten demeleriyle hepten inanmıştım.
Ki öylede oldu 2 ay sonunda kendimi Aday kadroda buldum CEREN HOCA adında bir kız sayesinde.
Antremanlarda kendimi gösterip beni maça almasını bekledim.1 ay sonunda kadroda kendime yer buldum. Maç çok heyecanlı bi atmosferdeydi;
sahaya çıktım ve dedim ki saldır olum joedasilva
Rakip çok sıkıydı aslında bir gol atsam devamı gelcekti ama bir türlü ilk golü bulamıyordum. Sağdan cezasahasına giriyorum olmuyor, soldan deniyorum olmuyor, direk bodoslama giriyorum olmuyor en sonunda sert oynadım ve rakipleri bir bir geçmeye başladım önce üstünü çıkardım sonra sütyen falan derken pantolonuda güç bela geçtim..
" ANANIN AMINI gibEYiM BU NE "
birde ne göreyim kız ağda yapmıyor jiletle alıyormuş kıllarını her yer diken diken ama hocanın kalbini kıramazdım bu golu atarsam sürekli bu formayı giyerim dedim ve bende ya allah diyip var gücümle topa vurdum ve ilk golümü attım. Ardından 2-3 derken golleri sıraladım.73.dakikada CEREN HOCA Beni alkışlatıp saha dışına aldı.Bu maçtan sonra Ceren Hocanın takdirini kazanmıştım. Beni belli aralıklarla yine a milli takım kadrosuna çağırdı ve en sonunda Ceren Hoca benim yerime başka bir golcü bulmuştu.Bir daha da beni kadroya çağırmadı. :(

Özet : iLK KEZ MiLLi OLMAK