Hastaneye vardığımızda Sinan hâlâ baygındı, doktorlardan sedye istedim ağlamalı bir tonda. Doktorlar Sinan'ı alıp acile doğru zütürdüler. O sıra kendimi kesesim geldi öz kardeşim gibi olan adam benim yüzümden hastanelik oldu çıldırıyordum. Kendi kendime söz verip bunu yapanı bende hastanelik yapcam dedim. O sıra telefonum çalıyordu, arayan annemdi. Açıp;

A:Nerdesin oğlum? Merak ettim.

B:Hastanedeyiz anne.

Dememle annem soru yağmuruna tuttu. Hastanenin ismini söyleyip kapattım telefonu, ardından bir kere daha çaldı telefonum arayan Sinan'ın annesi Aynur teyzeydi. Şimdi ben ne dicektim bu kadına kendi annem bu kadar telaş yaptığına göre Aynur teyze napardı. Telefonu açıp olanı biteni anlattım birden ağlamaya başladı, bende kendimi tutamayıp ağladım...