Ne cesaret lafina kadar iyi gidiyordun. Sana büyüklerimden duydugum çok klagib bi hikaye anlatayım evlat.
Zengin ama çok mutsuz bi adam varmis. Adamda para gani ama ne yaparsa yapsın hayattan bi tat alamaz olmuş. Bir de bunun yardımcısı varmış. Zengin adam aksammlari ne zaman bahçeye çıksa bu adamın evinden kahkalar duyarmış. Bir gün gitmiş camdan içeri bakmış. Bir de ne görsün, küçük bir çocuk kucaktan kucağa atılıyor. Çocuk güldükçe bunlar da gülüyor. Demem o ki belki bir lira kalmaz ama o çocuğun bir gülüşü dünyalara bedel. Çocuk mutluluktur.
Demiyorum ki bakamayacağın çocuğu yap, ama verdiğin örnekteki adam bakar. Ne var yani hepimiz koleje mi gittik sanki! Ayrıca fakir diye çocuk da mi yapmasınlar ya, belki de eline geçen parayla mutlu olabileceği tek şey o.