sevgilimle tartıştım. kadıköy starbucksa gidiyodum. sırtımda kocaman çanta. vizelere çalışıcam güya. ama kafam bozuk. sağ tarafta bi kız gördüm, güzel bi parçaydı.
yanından geçtim ama aklım arkada kaldı. "sevgilim çok sinirimi bozuyo, sence terketmeli miyim?" diye sorsam güzel olmazmı lan dedim kendime.

geri dönüp kızın yanına gittim. gözlerine baktım, gülmeye başladı.
+naber
-iyii :D
+kimsin sen
-asıl sen kimsin
+aa benle mi tanışmak istiyosun, eto ben
-hahaha :D

ismini söyledi, oturdum konuşmaya başladık. sevgili muhabbetini hiç açmadım.
numarasını istedim kalkarken, sevgilim var dedi. ah huur ah. yanında kız kankan olmasa
sevgilim var der miydin hiç? sonra aldatırdın çocuğu. sonra aldattığına pişman olup, beni engellerdin. gene kafam bozulurdu. neyse demekki neymiş, ocak söndürenin ocağı söner.
kalkıp starbucksa gittim, az çalışıp gibtirip gittim metrobüse.