Ben (b) Suat (s)

B: ne var hala arıyosun ?
S: kızım noluyoruz ya aşağıda bekliyorum ben seni
B: kim sana gel dedi ki ?
S: aşağıya gel lütfen ne olduğunu bile bilmiyorum
B: (gülüyorum burda) ben biliyorum ya o yeter

Deyip kapattım telefonu. Aslında inanmamıştım buralara kadar gelebileceğine. Ne malmışım amk. Ergenlik dönemimi gibeyim. Neyse bu sefer komple kapattım telefonu. içeriye geçtim. Yine oturdum masama dosyalarla ilgileniyorum. Aradan 15 dakika ya geçti ya geçmedi kapı açıldı. içeri bu faişe suratlı girdi. Ben direk ayaklandım, hiç benim yanıma gelmeden müdürün yanına gitti. He müdürün o olduğunu nerden biliyo derseniz, oturduğu masadan belli zaten. Amk ben kıpkırkırmızı oldum. Artık müdüre ne dedi ne demedi bilmiyorum. Müdür bana dönüp kızım siz konuşun biraz dışarda dedi. Ben gerek yok filan diyecektim ki kendimi daha fazla rezil etmeden kafamı sallayıp çıktım. Bu zütte benim arkamdan geldi.

B: naptığını sanıyosun lan sen ?
S: aşağı inip konuşalım mı ? Çok kalabalık burası.

Gerçekten de çok kalabalıktı koridor. Neyse tek kelime etmeden ben önde bu arkada asansörle aşagıya indik. Bahçeye çıktık. Suratına bakmıyorum bile.

Ne olup bitti bilmiyorum ama direk kestirip atmana izin veremem dedi. Cevap bile vermiyordum. Simdi ki aklım olsa yumruğu koyardım o burnunun üzerine. Neyse bu sırnaşmaya güldürmeye filan çalışıyor. En nefret ettiğim şeydir amk ben sinirliyken birinin beni sakinleştirmeye çalışması.

Bu ne derse desin cevap vermiyorum. En son sen eve git ben sana yazıcam dedim. Gitmedi tabiki. Şimdi söyleyeceksin gitmem dedi. Yarım saattir yokum sıkıntı çıkartıcaklar sen git ben sana anlatıcam dedim.

Neyse bunun gitmesini beklemeden ben çıktım yukarıya. Müdüre kusura bakmayın falan filan dedim geçtim yerime. Bu yine mesaj atıyor arıyor ben çıkınca yazıcam diyorum. Sırf eve gittiğinden emin olabilmek için oyalıyorum.

Neyse stajdan çıktım. Bu aradı yine beni. Açmadım. Telefonu komple kapattım yine.

Ertesi gün okula gitmedim. Telefonlarına bakmadım