canım bildiğin dayak istiyor. bi süre sonra dayak babamın da hoşuna gitmeye başlıyor. sıçsam da sıçmasam da akşam sporu olarak düzenli dayak yemeye başlıyorum. mutluyuz.

process evrim geçiriyor. babam eve geliyor. ben "hoşgeldin" diyorum. "hoşbulduk" diyor. üstünü değiştirip beni dövüyor. ben iyi geceler dileyerek gidip uyuyorum. ağlamak gülmek falan yok. hislerimizden arınmışız. dayak var ve bu bizim tek gerçeğimiz. yaklaşık üç yıl böyle geçiyor.