they call me alpha

Ufak bir hatada -hata bile denemeyecek- kadar olgunlaşma yolunda yaptığım tecrübe edişleri egomun "bırak bu işi yapamazsın, kaybettin uğraşmana gerek yok, herkes nerelere geldi sen geç kaldın bırak" demesine kulak asıp ilerleyedigimi gördükçe öfkeleniyorum. Cidden bırakayım bu işi sadece eğlenmek için yapayım fazla kafaya takıyorum, potansiyelimi gördüğüm halde mükemmel olmamı istemeyen bir egom var. Ben daha kendi kendime zarar veriyorken şuan bir başkasının beni törpülemesine gerek var mı ? bu halimle zaten betaların istediği gerçekleşmiyor mu ?
Kabuklarını kır bir daha oyalanıp kabuk bağlama.
Yok bataklıkta çırpınıyorum amk çevremide en ufak menfaate dayalı ilişkilerden, birliklerden temizlemeliyim yoksa arada onlarla taşak gecsemde yine onlara benzemem kaçınılmaz olur, zaten yalnızım amk bu koşullarda sevgi aramak boş istek.
Ufaktan birşeyinde farkına vardım kız-erkek kardeşimizin betalaşmaması için ona ailemizin vermediği sevgiyi, ilgiyi biz verelim ki akılsızlaştığında yazık olmasın.
Edit: Kolay olandan başlamam lazım anca böyle motive olurum. 1 ayda best in the world olmayı bekliyorum amk