ikinci hafta, bana içinde duvara monte edilmiş hoparlörler bulunan yeni bir oda verdiler. Tulpamı, dikkat dağıtan uyarıcılara rağmen canlı tutup tutamayacağımı göreceklerdi. Müzik ahenksiz, kötü, rahatsız ediciydi ve süreci biraz zorlaştırdı. Her şeye rağmen başarmıştım. Sonraki hafta, çok daha rahatsız edici bir müzik çaldılar, çığlıklarla kesilmiş, geri sarılmış, kulağa ahizeli telefonda gırtlaksı seslerle yabancı dil konuşmaya benzer bir ses gibi geliyordu. Buna gülüp geçmiştim, çoktan bu işin erbabı olmuştum.

Bir ay kadar sonra, sıkılmaya başladım. işleri canlandırmak için hık demiş burnumdan düşmüş ikizimle iletişim kurmaya başladım. Sohbetler ettik, taş, kağıt,makas oynadık, ona hokkabazlık break dance veya bana komik gelen herhangi bir şey yaptırıyordum. Araştırmacılara, şaklabanlıklarım işleme zarar verir mi diye sordum fakat aksine beni cesaretlendirdiler.

Böylece, oyun oynadık, sosyalleştik, ve bu bir süre için eğlenceliydi… Ardından işler birazcık ilginçleşti. Bir gün, ona ilk randevumu anlatıyordum ve o beni düzeltti. Sevgilimin sarı bir bluz giydiğinden bahsettim, o yeşil olanı olduğunu söyledi. Bir anlığına düşündüm, ve onun haklı olduğu kanısına vardım. Bu beni korkuttu, ve o günkü vardiyamdan sonra araştırmacılara bundan bahsettim. Bu durumu ‘’Bilinçaltına erişmek için düşünce formunu kullanıyorsun. Bir seviyede yanlış olduğunu biliyorsun ve bilinçaltın bunu düzeltiyor.’’ diye açıkladılar.