Özgeye ihanet edemezdim. Aslında kıskandırma fikri gelmişti aklıma ama sevmeyen biri neden kıskansın diye düşündüm. Vazgeçtim. Şiirlerimi yazmaya devam ettim 200 e yakın şiir yazmıştım. Okuyup okuyup ağlamaya başladım. intiharı düşünmeye başlamıştım. Bunu Özgeye söyleyerek düşüncelerini alıyordum. Böyle şeyler söylersen bir daha konuşmayız filan diyordu. Çok zordu beyler çok zordu. Ama bir ümit bekledim hep sevmeseydi değer vermeseydi çoktan gibtiri çekerdi diye düşüyordum. Çok samimiydik ama sadece dosttuk. Ben daha fazlasını istiyordum onla evlenmek ondan çocuk istiyordum. Hayaller kurmaya rüyalarımda onu görmeye devam ediyordum. Hani seversin onun umrunda olmazsın ya. Öyle geliyordu bana sanki arkadaş olmakta istemiyordu. Mesajlarıma geç cevap verip sürekli tersliyordu. Bir gün sordum neden böyle davranıyorsun dedim.