eve gittim annemler beni görünce çok şaşırdılar onlara görev için geldiğimi bu gece geri döneceğimi söyledim. annem bana geri döndüğümdeki düğün planlarını anlatırken babamın gözlerinde ki ışıltıyı gördükçe kendimden geçtim ve evden vedalaşarak çıktım. abi dediğim o şerefsizin dükkanına gittim biliyorum ki o geç kapatırdı dükkanını ama bu  dükkan da o yoktu elemanı vardı. içeri girdiğimde bütün dükkanı dağıttım herşeyi kırdım. içim hala soğumamıştı kızın evine gittim kimse yoktu herkesin telefonları kapalıydı. sonunda kız ile oğlanın olayın ertesi günü başka şehre kaçtıklarını duymuştum. artık herşey boştu kurtuluş yolunu aramak istiyorken asker arkadaşım aradı ve gelirken ona söz verdiğim emanetleri unutmamasını söyledi. çocuğun evine gittim artık iyice geç olmuştu annesi açtı kapıyı oğullarının selamlarını ilettim ve emanetlerini alarak terminale gittim ve ilk otobüse binerek izmir 'e gittim. askerlik başladı ama ben hala deli gibiydim zor da olsa bitti askerlik cezalar diskolar çatır hapisleri cabası.

sonunda askerlik bitti zaten bizimkilere nişanı bozmalarını söylemiştim dönmeden ve her ne olursa olsun artık onlarla kimsenin görüşmesini istemediğimi ilettim. geldiğimde yeni bir hayat başlayacaktı benim için. özel bir şirkette yazılım elemanı olarak işe başladım eskiden beri bilgisayar işleri zaten devam ediyordu. hala aynı şirkette ortak pozisyonunda devam ediyorum ya neyse. herşey farklıydı hayat artık sadece işe odaklanma ma sebep oldu. yıllar geçti 2003 yılının haziranın da kendimi inanılmaz halsiz hissediyordum ve bunun günlerdir uykusuz olmama bağlarken bacağımdaki morlukları gördüm. fakat acımıyordu doktora gittim muayene ettiler. kan testleri derken teşhis konuldu. kronik itp hastası olduğumu söylediler. dedim ne dir bu ? kandaki plt değerlerinin çok düşmesine sebep olan hastalık ki bu hastalık bazı durumlarda kansere yol açıyor. uzun süre tedavi gördüm 2005 yılında şirket olarak antalya ya büro açtık ve ben bu büroya geldim. burada da hastalığım devam