ülkenin içinde olduğu durumun bir getirisi olan gerçekliklerden; otosansür.

türkiye hiç bir zaman düşünce ve ifade hürriyetinin olduğu, çok sesli bir demokrasinin yaşanabildiği ülke olmadı. bu kabulümdür. Ancak hiç bir dönemde de bu derece bir otosansür girdabının içine hapsolmadı. fikrimizi, inancımızı, siyasi yönelimimizi, güç sahiplerine eleştirilerimizi ucundan veya kıyısından bile dile getiremez hale geldik. toplumun/genel yargıların, hoşuna gitmeyen ve kendinden görmediği her görüş veya talep şiddetle, linç kültürüyle ve toplumsal baskılarla susturuluyor, kutuplaşmanın safları korkunç derecede baskın çıkıyor. içinde yaşadığımız dönemin en tehlikeli meselesi bence budur. eğitimden siyasete, spordan sağlığa, hiç bir alandaki yanlışa ses çıkaramaz olduk. siyasi güç sahipleri, yasalar ve polis gücüyle, toplum da çoğunluğu kendine bir hak görerek şiddet ve dışlamayla tüm öteki seslere yoğun bir saldırı gerçekleştiriyor.
bu kutuplaşma ve otosansür zarını bir an önce yırtmalıyız. yoksa tek sesli, karanlık ve korkunç dönemlere yol açmış olacağız.