Evlerine doğru yaklaştığımda kapıda beni bekliyordu sevdiğim. Yanına geldiğimde bigibletten inip sıkıca sarıldım. Neden bana daha önce sarılmadın diye sordu çünkü bugün senin doğum günün dedim. Çokta güzel gülümsedi. Öyle şirinlik görmedim. Fazla gecikmeden gidelim haydi dediğinde kendime geldim. Gözlerine dalmışım... Bigibletlere binip tekrardan her zaman ki rotadan gideceğimiz yere vardık. Kilimi serdim ve oturmasını söyledim. Çünkü bugün onun doğum günüydü ve herşeyi ben hazırlamak istedim. Oda bu seferlik sorun değil ama bir dahaki sefere bende yardım edicem dedi. Yüzüne bakıp gülümseyebildim sadece. Herşeyi hazırladım ve en son süprizim olan pastayı çıkarttım çantadan sırtım ona dönük olduğu için ne yaptığımı anlamıyor du bir nevi işime geldi benimde. Cebimden çakmağı çıkartıp ateşledim mumları. Elimde pastayla küçük bir mutlu yıllar melodisi mırıldandım. Gözleri doldu, sana yaptım hadi bir dilek tut üfle dedim. Duraksadı bir an gözlerini kapatıp. Ardından tüm gücüyle üfledi mumlara. Ardından pastayı koyup hediyesini çıkarttım cebimden elimde onu görünce kocaman sarıldı. Sağ elini yanağımın her yerinde gezdirirken daha çok anladım onu nasıl sevdiğimi. Ardından takmam için saçlarını toplayıp bana döndü. Biraz zor da olsa takmıştım. Bana döndüğünde ise sanki kolye onun için yapılmış dedim içimden. Çünkü bir kolye insana ancak bu kadar yakışabilirdi. Teşekkür edip küçük bir buse kondurdu yanağıma. Sarıldım bende kocaman. O günde öyle geçti. Onu evine bırakırken babası gelmiş olabilir edasıyla bir alt sokakta vedalaştık. Kocaman sarıldı. Göğüs kafesimdeki kemikler yer değiştirdi sanki ama çokta hoşuma gitmişti. Ardından bana dönerek " Bana her zaman sanki doğum günümmüş gibi sarıl" dedi. Bişey diyemedim.