Bıktım bittim tükendim ben daha fazla yalan söylemek istemiyorum ona duygularını saklama derken ben saklıyorum duygularımı hiç birsey fayda etmiyor artık beynimi dinlemek hiç bir şekilde fayda etmiyor mantıklı olmayan şeyleri yapmak daha iyi geliyor kalbimi dinlemek daha iyi geliyor bütün gün gülüp her gece ağlamak koyuyor sıkıldım artık bu olayları yasamakdan bıktım yaşamak istemiyorum her gün yeni bir hayata başlayıp tekrar tekrar ölüyorum ben bunları yazmak bile yaşadıklarmı anlatamıyor hic bisey yasadiklarima tercüman olamiyor herkez darbe üstüne darbe vuruyor ona rağmen ses etmiyorum ama artık sabrım taştı benimde yaşamaya hakkım var bende insanım defalarca yeni bir hayata basladım bana sağladığı tek şey yorgun şekilde hep aynı yere dönmek oldu dayanamıyorum artık daha kaç kere yeniden baslamam lazım Olsun demekden bıktım sürekli düşünmekten bıktım sürekli cabalamakdan sonuç alamamakdan bıktım hayatımda hiç birşey yolunda gitmiyor korkuyorum artık hayatın daha fazla ne yapabileceğini düşünüp sadece korkup bekliyorum çünkü hayatla savaşacak gücüm sabrım kalmadı elimi kaldıracak halim yokken bir sürü yükü omuzlanıp başardığım halde neden hala bi sonuç alamıyorum neden yaptıklarıma karşılık yok neden sürekli üzerimde hayatimi mahveden karabulutlar var geceleri karanlık odamda sigara içmekten guzel hiç bir şeyim yok çok seviyorum bunu ve her icisimde aklıma gelen sey asıl beni mutlu eden sigaranın ateşinin karanlikta parlaması kadar güzel birsey yok içtiğim sigaranın ucundaki ışık güzellileri ve sevdaları temsil ediyor çektikçe sana daha yakın oluyor ve daha fazla ışık saçıyor ve daha fazla zehirliyor çektikçe yakınlaşıyor yakınlaşıyor ve sona geliyor iste orda ikiye ayrılıyor dünya bazısı o sevdaları o güzellikleri kül tablasina basıp hayatın karanliginda bir sekilde yaşamayı beceriyor yada kendine güzellikler yaratiyor benim gibi insanlar sigarasini koyup izlemeye basliyor umutlarinin sevdalaranin sevdiklerinin kaybolmasini izliyor ve yavas yavaş ışık azalıyor sonunda bitiyor ve karanlikda öylece kalıyor baskalarina kiyamadiklari icin basmiyolar belki o sigarayi ama o baskalari onun gözünün önünde yavas yavas yok oluyor benim ise tek bi farkim var ben tekrar sigara yakiyorum kendime yakinlastiriyorum ışığı artiriyorum daha fazla zehirleniyorum ve yine o ışığın bana en yakın olduğu yerde en parlak olduğu yerde kaybolmasını izliyorum sürekli yapiyorum yapiyorum ve anliyorum ki sonu neden bende herkes gibi normal biri olup sigarayı basamiyorum neden duygularimi soyleyemiyorum artık dayanamıyorum hayatıma son vermek istiyorum yeter