Gün 32: sabah oldu artik kendimi insan olarak gormuyorum bir kurt olarak dusunuyorum her ava ciktigimda oldurmem gerekenden daha fazla sey olduruyodum 3 gunde bir kamp yagmaliyodum neredeyse insanlarin korkulu ruyasi olmustuk emir ve mehmeti unutmustum bile benim icin sadece oldurmek vardi artik şizofreni seviyem hatsafadaydi artik halusilasyonlar yanimdan ayrilmiyodu cok korkunc bi durumdaydim olabildigince az uyku uyuyodum gozumun ici kipkirmiziydi ve alti mosmor du vucudum su internette gordugumuz cin carpilma videolarindaki ler gibiydi suan ozamanlardaki halime guluyorum herneyse geri donelim geceleri duydugum sesler yuzunden 3 saatten fazla uyku haram olmustu ama bu gece cok rahat uyumustum bir ruya gormustum o 16 yasindaki cocuk vardi bana dogru yaklasti ve ruhuma islendi sanki uyandim bu sefer uyuyamadim