chapter; depresyon

bir gun icinde ikisiyi yasayan birisi olarak, depresyonun sefkatli olmayan kollarina dogru dusuyordum. ust benlikle alt benligin catismasinin malum sonu yani. ortaya her iki yanimi da kabullenmeyen sabah uyanmak istemeyen aksam sarhos olmak istemeyen bir baska ben cikmisti. yegen her sey bos diyordu bana. olmeyecekmisin amina koyayim. en cok yasayan kac sene yasiyor ki diyordu. isi sallamaya baslamistim kendi yerime baskalarini yolluyordum. kendimin bile inanmadigi bahaneler uyduruyordum. icimden hangisi hakliydi acaba, koyun olan mi kurt olan mi yoksa haci giberim boyle dunyanin izdirabini diyen mi. 3 e bolunmustum. itaatkarlik, hirs ve bosvermislik. her biri yarimdi, hangisinden tutsam yolda kalacaktim. firtina oncesi sessizlik durumundaydim. ve hangi yanima sahip ciksam bilmiyordum.