hocayı beklerken, omzuma yasladığı başını okşayıp saçlarıyla oyalanırken bu sabah ki durumdan bahsetme isteği geldi,

"canım, nilayla da görüştük bugün, biliyorsun son zamanlarda aramız iyi değildi onunla, neyse, benle önemli bir şey konuşacakmış, dışarıya davet etti"

"hıı..ee sen ne dedin?"

"net bir şey demedim ya..ama merak ettim ne diyebilir ki? hani şu ilk etapta insanın aklına gelen şeylerden olamaz diye düşünüyorum da, yine de tuhaf bir durum var"

"konuşun aşkım o zaman, ben de merak ettim şimdi sen böyle söyleyince"

bir anlık şaşkınlık yaşadım çünkü konuşmasında, bana karşı ilk defa kullandığı bir kelime mevcuttu, gülerek sordum,

"ne dedin demin sen?"

"ne dedim? konuşun dedim işte?"

"hayır ondan önce"

"ben de merak ettim dedim? noldu ya * "

"yok yok en başta, bişey dedin sen bana * "

"haa.. aşkım..aşkımm, aşkım dedim? demiyim mi?"

"de..sık sık de hatta bundan sonra * " kaşla göz arasında dudaklarına kısa bir öpücük yerleştirdim.

"aşkım * , o zaman ben bugün çıkışta onla konuşayım, gece de beraber çıkarız?"

"bana uyar aşkım * yazın ne maceralar yaşadın bakalım "rahat" hayatında, merak ediyorum ;)"

ufaktan laf çarptırmıştı tabi, evet o konuda bir özür borçluyum..o kadar da rahat bırakmasın artık beni,

hatta biraz sıksın *
@2406 panpa şimdi ona ben nasıl karar vereyim ki? * ondan güzel mi, bundan güzel mi? ona okuyan karar verir, ne diyim yani? ne diyim yani simay? ne yapiyim yani? hea? *
bu arada gecenin son partını giriyorum panpalar, yarın iş var, zaten anca ayıldık, fazla kastırmayayım kendimi, gibecüler zaten..
http://fizy.com/tr#s/1dl8ed

ebrudan da onayı alınca, gidip nilaya çıkışta konuşabileceğimi söyledim, gözleri parladı,

"iyi olur ya, yazın zor sabrettim zaten * "

haydaa..ne diyon kızın sen?

bozuntuya vermedim, hatta içten içe, malum mevzular olmadığına da emin, bilhassa öyle düşüneyim, aklım bulansın diye böyle imalar yapıyor, maksat gıcıklık olsun.

öğleyi biraz geçe, yeni hocamız yeterince geyik yaptığını ve bizlerle tanıştığını düşünmüş olmalı ki bizleri bu seferlik azat etti.

ha bir de biraz sınıftan bahsedeyim ayak üstü,

ozan-ayşen çıkmaya devam ediyorlar, ama artık onlara duyduğum tek duygu acıma ve tiksinti çok da umrumda değil gibiler,

yavşak serhat ve kankaları hala sınıfı ele geçirmenin peşindeler anlaşılan, amk necatisi de onlarla beraber,(toplam dört kişiler) ah be birader, bence sen kendine yazık ediyorsun orda..

yüzünü bile doğru düzgün görmediğim, dışarda görsem bizim sınıftan olduğunu neredeyse anlamayacak olduğum kızlarla filan selamlaştım,

güler yüzlüyüm, mavi boncuk dağıtıyorum herkese, daha düne (geçen senenin sonuna) kadar beni hoyrat, soğuk, tuhaf bulanlar artık normal bir insan olduğumu görebilecekler diye umuyorum..normal bir insanın kaldıramayacağı şeyleri yaşayan ve neredeyse altında ezilmek üzere olan normal bir insan..

pokemonlar biraz daha oturaklılar bu sene, elbette yine de bana katacakları bir renk yok hiçbirinin, onlar da zaten kendi dünyalarında mutlular..

ceren kaltağıyla da selamlaştık..

abi demek ki her şey ruh haliyle filan alakalı yani, ne diyim, ben geçen sene neredeyse yalnızlıktan geberir, kendimi kapkara bir koyuluğa hapsederken, pgibolojim sıçıkken, herkes sanki bana düşmanmış gibi geliyordu,

oysa şimdi, sanki herkes bana gülümsüyor gibi,
çünkü ben gülümsüyorum..değil mi?

olay yine benden bitiyor..kendimi, bütün arabaların neden üzerine geldiğini sorgulayıp üzen biriyken, aslında ters yola girenin kendim olduğunu fark etmiş bir şöför gibi hissediyordum..şu aralar otobanda hız yapmakla meşgul bir şöför.