Benliğimi ilk kazandığımda basit bir yetimhanede 5 yasinda masum bir cocuktum. Kimdim? Yakınım var miydi neden burada ailesi olmayan cocuklarlaydim? Nicin disarda gezen babasina sarilan cocuk özgurdu tel örgunun arkasinda mutluydu nicin ben burdaydim? Bu sorularla günlerim gecerdi benim.

Sıradan ama bi o kadarda hırçın bir cocuktum birde arkadasim vardi adı Selim. Ben ne yaparsam yapayim her zaman arkamdaydi. Gercek bir dosttu benim icin ikimizde gecmisimizi bilmiyorduk neden burdayiz ailemiz kim? Birde Aslı vardi henuz daha yeni katilmisti yetimhanemize 2 yasindaydi bi sabah uyandigimizda kapida ağlarken kundakta bulmustum onu hemen iceri koşup heyecanla selma ablaya gostermistim  annesi onu hic acimadan birakip kacmisti. Artik o benimdi kimseye dokundurtmadim. En yakin dostuma kankama Selime bile dokundurtmazdim.

Aradan 5 yil gecti yetimhanede gecen 7.yilimdi. Asli yine yamacimda salincakta salladigim bir gunde yetimhaneyi ziyarete bir cift gelmisti mudurun odasinda gecen 1 saatlik sohbetlerinin ardindan yanimiza gelmislerdi Aslimi elimden aldilar birakmadim cok cirpindim cok mucadele ettim ama vucudum kuvvetim onlara yetemezdi henuz 10 yasinda kucuk bir cocuktum Asliyi arabaya bindirip gidislerini ve mudure olan sinirim o gun hicbir kelimeyle aciklanamazdi ben cok yalniz kalmistim Aslimi almislardi benden...

3-5 kisi kendini belli etsin devam edicem beyler...