Bende asker çocuğuyum. Babam önceleri doğuya gitmişti. Haberleri birçok insandan daha farklı izleriz. Babam izine gelirdi yanımıza, sevinirdim tabii ama izni bitipte sıra yolcu etmeye gelince...
O otobüs gelmesin, biraz daha kalsın en azından diye düşündüğümü bilirim, otobüs biraz gecikse zaten içimdeki o umut dahada büyürdü, belki otobüs gelmezde babam gitmez diye... O anki ruh haliyle böyle umutlar besliyor insan. Sonra otobüs geldiği zamansa hayal kırıklığı tabii.. Birde özellikle herkesin babası yanındayken ve sizin babanız başka yerdeyken bir yanınızı ekgib hissedersiniz.Çok keşkeler dedirtir o ekgiblik. Keşke babam burada olsaydı dersiniz ama, durumuda kabullenirsiniz. Allah bu zorlukların karşısında herkese sabır versin, inşallah her evladın babasıda kazasız belasız döner.Çok şükürki babam şu an yanımda. Allah hepimizin annesine, babasına,kardeşine, akrabalarına,tüm sevdiklerine hayırlısıyla uzun ömürler nasip etsin.