Nazan odanın başınad dikilmiş bekliyordu Mine ve Zeynep korkudan yorganlarını başına kadar çekmiş hiç ses etmeden duruyorlardı, Mine beni farketmiş olucakki
" Baba baba çok korkuyorum" diye kısık bir sesle konuştu, odanın ışığını açtım ilk önce Nazan hala aynı duruyordu, gittim arkadan yavaş yavaş dokundum... Dokunduğum gibi yere seriliverdi, kolanya getirmeye gittim dolaptan odaya geldiğimde Nazan yoktu Mine :
" Baba Baba annem dışarı çıktı, çok hızlıydı baba çok korkuyoruz birden kayboldu lütfen bizi yalnız bırakma"
Ben hemen dış kapıya yöneldim Nazan sokak ortasında yürüyordu, sokak ortasında yatan hayvanlar Nazan'ı görünce birden ortadan kalkıyor havlayarak kenara çekiliyorlardı... Peşinden kostum hemen yolun ortasına doğru duraksadı bidaha daha sonra yere yattı.. Bu sefer yanına gittim hemen kucaklayıp eve getirdim.. Kapıyı ayağımla itekleyip odamıza bıraktım, kızlara gidip " Annen bizlere şaka yapmış ben birazdan gelicem ağlamayın kuzucuklar " diyip odanın ışığını kapatım yatak odasına yöneldim..