Eskiden hayat gerçekten güzeldi beyler. Neden mi ?

insanlar birbirini seviyordu kimse kimseye ataputçu ya da çomar demiyordu. Sokak ortasında sevişen ergenler yoktu fakat bu korkudan değil saygıdandı. Gülhane parkı ceviz ağacıyla ünlüydü. Saksocularıyla değil.. Suriyeliler yoktu. Akıllı telefonlarımız yoktu. Kimse birbirini ezmeye çalışmıyordu. Arkadaşlık vardı. Eskiden iki erkek karşı karşıya geldiğinde birbirine selam verir, tanışır, arkadaş olurdu.Şimdiki gibi ne bakıyon len mq deyip kavga etmezdi.

Kadınlar cinsel obje olarak görülmezdi. Dışarı çıkardık, bigiblet sürer, parka giderdik. Salıncaktaki çocukları zorbalıkla değil, başında durup pgibolojik baskı yaparak kaldırırdık. Sabah kalkınca beğenilerimizi değil televizyonda hangi çizgi film olduğunu kontrol ederdik. Para bizler için önemli değildi.

Eskiden teröristlerin bile bir onuru vardı. Canlı bombalar yoktu. Dağda çatışılırdı. Eskiden cesurduk. Gerektiğinde kavga etmeye çekinmezdik. Çünkü kimse yanında bıçak, çakı taşımazdı ve insanların merhamet duguları vardı. Yumruk yumruğa dövüşülür ardından mahalledeki büyükler tarafından ayrılıp, sarılıp barıştırılırdık.

Meydanlarda konserler olurdu. Fakat saçma sapan popçular değil, Gerçekten kaliteli sanatçılar sahne alırdı.

Namaz kılmak, müslüman olmak eskiden bizim için gurur kaynağıydı.Şimdi ise insanlar müslüman olduğunu söylemekten utanıyor.Çünkü eskiden dini kullanarak siyaset yapan insanlar yoktu. islam adı altında kafa kesen insanlar yoktu. Bunlar olduktan sonra insanlar islamı kötü bir şey olarak görmeye başladık. Oysa ki hiç gerçek islamı öğrenmeye çalışmadık. insanlar madem islam bu adamların dini o zaman ben dinsizim deyip ateizmi seçtiler.

Herkes Atatürk'e saygı duyar ve severdi. Şimdi ise yolda yürüyen adama küfür etmek suç sayılırken, ülkenin kurucusu, Baş komutan Mustafa Kemal Atatürk'e küfür edince kimse sesini çıkarmıyor. Hatta durum öyle bir hal aldı ki milli bayramlarımızı bile kutlamaya korkuyoruz. Atatürk'çü insanlar dinsizlikle suçlanıyor fakat kimse bilmiyor ki Güneşin ilk doğduğu yer olan Tokyo'daki Camiyi Mustafa Kemal Atatürk yaptırdı.

Eskiden annemizle pazara giderdik.Şimdiki gibi en ufak bir istekte bağırıp çağırmazdık. Onlara saygı duyar, sever onlarla vakit geçirirdik. Odamıza çekilip online oyun oynamazdık.

insanlar içinden geleni yapardı ve kimseye kendini kanıtlamak, beğendirmek için uğraşmazdı. Sokaktan geçerken esnaf abilere selam verirdik. Otobüste uyuyor taklidi yapmaz, aksine bir yaşlı görünce hemen kalkıp yer verirdik. O teyzenin/amcanın gülümsemesi yeterdi bizlere. Şimdiki gibi suratsız değildi yaşlılar.

Daha çok yazacağım şey var ama aranızda insan okuyacak bunu bin diyecekler olduğunu bildiğim için burada bırakıyorum.

Hayat gerçekten güzeldi, Mutluyduk..

Başlığı tekrar açmamın sebebi gerçekten okumanıza değecek bir yazı olduğunu düşünmem..