On iki yıl hapis cezası aldım. Hapishaneye girdikten bir hafta sonra gardiyan beni çağırdı. Çok sevindim. Göz bebeğimi iki gündür görmemiş, çok özlemiştim. Görüşme odasına gittiğimde hüzünlendim. Çünkü, etrafta kız çocuğu göremedim. Etrafımda sadece arkası bana dönük, lacivert eşarplı, siyah kabanlı birisi oturuyordu. Karşısına geçerken bu kişinin teyzem olduğunu fark ettim ve teyzemin yüzünde hüzün vardı. Bedenimi merak duygusu sardı. Karşısına oturunca "Hoş geldin teyze. Kardeşim neden gelmedi?!" dedim. "Ayça okulda. Dünden itibaren yanımda kalıyor." dedi ve boynunu eğdi teyzem. Kalbimin atışları hızlandı ve "Neler oldu teyze?!" dedim. "Dün sabah annen yani kardeşim vefat etti Alper. Baban ile senin acına dayanamadı." dedi teyzem başını kaldırırken. Bedenimdeki merak duygusu dağıldı, yerini hüzün aldı. Gözlerimden yaşlar süzüldü. "Görüşürüz evladım. Bir dahakine kardeşinle geleceğim. Gözün arkada kalmasın. Ayça'yı kızımdan ayırt etmiyorum." dedi teyzem. "Sağ olasın teyze." dedim acıklı bir halde. Daha sonra teyzem odadan çıktı. Ben de gardiyanla birlikte kederlerimi arttıran odaya döndüm...