bakın burada ne bir şey demek istiyorum,
hayatta iyi ve kötü şeyler her zaman ama her zaman hep ardarda gelir.. sırayla hatta.. önce
peşpeşe iyi şeyler, sonra da peşpeşe kötü şeyler.
kaç tane olay olduğu duruma göre değişir ama genel prensip budur yani. ve bu ikisinin arasındaki
fark ise;
iyi şeylerle fazlaca mutlu olduğumuz için, onların ardarda geldiğini fark etmez ve nasıl geçip
gittiklerini anlamaaz- olanlar için tanrıya şükretmeyiz, kötü şeyler ise ise bizi fazlaca mutsuz ettiği
için sanki bitmek bilmezler ve bu kez tanrıya sitem etmekten geri durmayız..
o nedenledir ki, insanların ağzından hiç bir zaman "ohh çok şükür, her işim rast gidiyor" cümlesini
duymaz, tam tersine hep "allahım bütün kötülükler beni mi buluyor?" u işitiriz..
aslında çoğu zaman iki durumunda yaşanma süresi ve sıklığı birbiriyle aynıdır..
herr neyse,
sanırım tipik erkek pgibolojisiyle olaya yaklaşabiliyor olsaydım bu olanlar benim için harika şeyler
anldıbına gelirdi.. zira başka zaman beni yolda görse dönüp bir daha bakmayacak hatunlar * şimdi
kırk yılın başı birine aşık olduk ya, inadına bana saracakları tutuyordu..
zaten hep öyle olmaz mı? manita yaparsınız, etrafınız cicişten geçilmez, bira ara sap kalırsınız,
bu sefer de etrafınızda kimse olmaz..ya hep, ya hiç yani..