duşun altında şampuana, jel e abanırken, bir yandan da ayılmaya çalışıyorum ama nafile.. çıkınca
yatacak bir yer bulup acile şartelleri indirmem lazım..bu günü sindirmem kolay olmayacak..
beyler size şunu söylemeliyim,
insanlar aldatılınca, kırılınca, yenilince, ya da ne bileyim buna benzer bir şeyler olduğunda,
her zaman ama her zaman, kendini bazen fiziksel, bazen de duygusal anlamda (bazen her iki
anlamda birden) geliştirme, güçlendirme hevesine kapılıveriyor.. ama gerçek şu ki, bu olay öyle
filmlerdeki gibi, arkanızda eye of the tiger çalarken rocky gibi çimento kovaları taşımak gibi
olmuyor,
arkada hareketli bir müzik eşliğinde, kalbinizi kıranlardan öç almak için, bir andan ayna karşısında
mükemmel insana dönüşemiyorsunuz, ortalığı gibip atarak, onu kıskandıramıyor ve sonunda da
onu pişman edemiyorsunuz..
onlar sadece filmlerde oluyor, buna emin olun.. öyle "ben değişiyorum abi"..ya da " ben değiştim!
yaşasın yeni kral" demekle olmuyor bu iş,
bir insanın gerçekten değişebilmesi, hele ki olduğundan, yaradılışından çok daha farklı bir
klasmana geçmesi, yıllarını alabilir ve tüm bunlara rağmen bu dönüşümü tam olarak
gerçekleştiremeyerek, iki arada bir derede, ruhu ve bedeni demoralize huurlar gibi ta orta yerde
bir yerlerde kalabilir.
benim durumunun da böyle olmasından korkuyordum..
biriniz yazmıştı o büyülü cümleyi, o yazmasa, şimdi ilk ben yazıyor olacaktım,
evet.."bin olunmaz, doğulur"du malesef.. hayatın acı gerçeklerinin bir başka örneği daha..