Yaklaşık 1 ay kadar önce canımdan daha çok sevdiğim, chow chow cinsi ayı gibi ama bir o kadar edepli, saldırgan ama bir o kadar koruyucu, tosun gibi, ağır başlı ve uyurken sürekli bacağımı yalayan oğlum Rıfkı'yı kaybettim. Yaklaşık bu baba-oğul ilişkimizin 9. ayındayken bir trafik kazasına kurban gitti. Beyler köpeğe çok bağlanmıştım, caddede millet bu salağı görünce ben yanına gittim ve okşadım normalde elimi kapması gerekirken uysal uysal durdu ve o gün evimin kapısına kadar takip etti, öyle başlamıştı dostluğumuz. Gerçek oğlum ölse ancak bu kadar bir çöküntü yaşayabilirdim ama beyler ölenle ölünmez. O yüzden sözlüğe geri dönüyorum. Yıkılmadım ayaktayım.