hala, bir şekilde,
unutamamıştım ayşeni,
sevgi.. nefret..intikam.. hangi duygu? bilemem..ama hatırlamanın iyisi kötüsü olmazdı söz konusu
bu durum olduğunda,
doğru.. hatırlamamalıydım..etkilenmemeliydim, mine nin dediği gibi.
ama hatırladım,
etkilendim beyler,
yeniden ve yeniden..bu kez iki farklı kadeh tarafından, zehirlendim beyler..
cuma günü,
uyandım, giyindim-özensiz-
okula gidiyorum, ama aklım gene çorba gibi, daha sabah kalkar kalkmaz elim telefona gitmiş ve
her sabah görmeye alıştığı mesajı görememişti gözlerim:
"günaydın aşkım * "
bir doz zehir daha..
sınıfa biraz erken vardım, buna rağmen gidip en arka sıraya gömüldüm, nilayla oturmak
istemiyordum bugün çünkü hem ona kızgındım -ve üzerimdeki acının da etkisiyle bunun sebebini
de haykırabilirdim yüzüne- hem de sorması muhtemel sorularla uğraşacak dermanım yoktu.
neyse dersin başlamasına yakın bu geldi,her zamanki sıramızdan el kol yaptı bana "niye öyle
oturdun?" gibisinden, ben de "boşver" gibisinden jest mimik sergiledim.
ders boyu bambaşka bir alemde yüzdüm durdum,
olayları değerlendirdim, durumu tarttım,