mine,
iyi, hoş, naifsin de güzelim.. yani bu şekilde de olmaz ki? öyle mutluyken, her şey güllük
gülistanlıkken sevgililik yapmaya bir şey yok ki? onu herkes yapar,
sen bana öyle zamanlarda lazımdın, hani beni o masada yerin dibine geçirerek gittiğin
zamanlarda,
bana teselli vereceğine, yanımda duracağına, bir de sen vurdun, sen baltaladın yeniden
yeşertmeye çalıştığım fidanları..
böyle olmamalıydı sevgi..bu değildi aşk.. hani seviyorduk birbirimizi..tek bir bakış, bir kaç mimik
mi yıktı bizi?
ben onu, çürümeye başlayan ruhumun kurtarıcısı, uçurumdan yuvarlanırken tutunabildiğin son
dal, beni yukarı çeken bir halat, daha da önemlisi,
beni iyileştiren bir şifalı ot zannetmiştim,
oysa ki minenin bu yaptığı, onun da her sıradan kız gibi, "yan etkileri olan bir antibiyotik" den
başka bir şey olmadığını göstermiyor muydu?
sözde, önce beni iyileştirmiş, ruhumdaki hastalığı temizlemişti ama, sonra da doz aşımına bağlı,
mide bulantısı, ateş, kusma yaratıvermişti..
tüm ders, gözüm açık rüya gördüm deyim yerindeyse.. epey muhakemenin ardından kendimle
biraz da olsa mutabakata varmayı başardım.
ders arasında nilay yanıma doğru hareketleniyordu ki ben tuvalete kaçtım.. yüzüme su çarptım...
bir yol ayrımındaydım..
geçen gecenin finalinde demiştim ya, artık başka biriyim diye,
beyler ben örümcek tarafından ısırıldıktan sonra spider-man a dönüşen peter parker değildim,